Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

Ο Μύθος με το σκατό και το κολύμπι (1ος κύκλος)…



Σκέψεις για το ελεύθερο camping…

















Τι γίνεται με το μύθο που λέει ότι αν χέζεις στη θάλασσα, το σκατό σε ακολουθάει;
Κι αν χέσουνε δύο στο ίδιο μέρος, η κουράδα θα αναγνωρίσει τον ιδιοκτήτη της ή μπορεί και να μπερδευτεί!

Είναι σημαντικό να πατήσεις το play και να διαβάσεις το διήγημα αμέσως.
Μην κολλήσεις στο βίντεο,
θα χαθεί η μαγεία…
Δες το μετά, είναι καλό!
Διάβασε το διήγημα τώρα…
μην αργείς…
Άντε ακόμα;
Πάτα το τώρα…
Έχεις καταντήσει αηδία….
Άντε ρε μαλάκα!




ΤΟ ΣΚΑΤΟ…

Εδώ και πολλά χρόνια ταξιδεύω με τρένο…
Οι ιστορίες που έχω ακούσει δεν λέγονται!
Είχα ακούσει για πολλούς μύθους,
συνήθως από ανθρώπους που δεν έχουν αυτοεκτίμηση.
Τους έκανα τη χάρη να προσποιούμαι ότι τους πιστεύω!
Πώς να περάσει η ώρα;

Αλλά αυτός ο παππούς…
όταν έλεγε την ιστορία,
είχε ένα βλέμμα…
Σαν να έλεγε την αλήθεια!
Το μάτι του έλαμπε,
σαν να δάκρυζε από δυσκοιλιότητα…

Στη θάλασσα, λέει,
το σκατό σε ακολουθάει!
Είχα ξανακούσει παρόμοια ιστορία… Στο στρατό.
Αλλά δεν την πίστεψα.
Ράδιο αρβύλα σκέφτηκα…

Τον ξαναπέτυχα τον παππού κι άλλη φορά.
Δεν μου μίλησε όμως.
μόνο με κοίταζε,
με βλέμμα σίγουρο, αποφασιστικό…
Σαν να μου έλεγε… «Ναι φίλε, έχεσα!».
Ταράχτηκα, δεν το κρύβω…

Ήθελα να του μιλήσω αλλά…
Δεν ξέρω…
Δίστασα, κόμπιασα…
Σαν κάποια δύναμη να μου έλεγε
«τζίζ, κακά»
«Δεν ήρθε η ώρα…»

Δύο βδομάδες πέρασαν και δεν μπορούσα να κοιμηθώ.
Αυτό το βλέμμα στριφογυρνούσε στο μυαλό μου.
Δεν μ΄ άφηνε ήσυχο…
Έπρεπε να εξιλεωθώ…

Πήρα τηλέφωνο τον φίλο μου τον Κώστα,
το κανονίσαμε.
Πήγαμε Αμμουλιανή, στο Καραγάτσι…
Ιούνιος ήτανε, σαν τον Βρούτο.
Κόσμο πολύ δεν είχε.

Ξημέρωσε Σάββατο,
αλλά δεν φάγαμε καλά την προηγούμενη.
Δεν ήμασταν έτοιμοι ακόμα…
Πλακώσαμε κάτι σουβλάκια
και το βράδυ φασολάδα.

Παράξενη νύχτα!
Κάτι όνειρα… Τρομαχτικά!
Είδα τον παππού, στο φέρετρο.
Μου έλεγε «Τώρα ήρθε η σειρά σου…»
Χέστηκα, ευτυχώς μεταφορικά μόνο.
Ξύπνησα ιδρωμένος,
μόλις είχε ξημερώσει…

Λάδι η θάλασσα.
«Κώστα ξύπνα» είπα.
Ο Κώστας πετάχτηκε,
είχε δει το ίδιο όνειρο.
«η ριμάδα η φασολάδα» φώναξε.

Βουτήξαμε στη θάλασσα,
μέχρι το ακρωτήρι αριστερά,
(όπως μπαίνεις, όχι όπως βγαίνεις).
«έτοιμος;» με ρώτησε.
Σαν να έβλεπα μπροστά μου τον παππού,
Δεν φορούσα και τα γυαλιά μου…
Ήταν κι αυτή η μύτη του, άλλο πράμα…

Να μην σας κουράζω,
χέσαμε και τρέξαμε σε διαφορετικές κατευθύνσεις…
Κολυμπούσα με όλη μου την δύναμη.
Γύρισα πίσω μου να δω, μα…
Ένας υπόκωφος ήχος κι ένα εκτυφλωτικό φως…
Το κεφάλι μου ήταν έτοιμο να εκραγεί!
Δεν ξέρω πως, βρέθηκα πάλι στη σκηνή.
«Τι έγινε;» ρώτησα
«Χέσαμε» μου είπε

Τον πέτυχα ξανά τον παππού…
Πριν από πέντε χρόνια…
Αυτή τη φορά τον κοίταξα εγώ.
Μου χαμογέλασε…
«Τώρα ξέρεις κι εσύ» μου είπε
Και πέθανε

Καθώς ξεψυχούσε,
έτρεξα από πάνω του και τον ρώτησα
«Και τώρα… Τι;»
Ήταν όμως πια αργά…
(είχε πάει 12 η ώρα)

... 

Η συνέχεια στο βιβλίο «Η απαλλοτρίωση της αλλοτρίωσης» που θα εξηγεί τα πάντα.
Να το αγοράσετε μόνο με 85€


Άντε γαμήσου ρε LOST




Για τους τσίπηδες και μάτζιρους…
Ναι ρε, το σκατό σε ακολουθάει!
Όπως και η κλανιά…

«Τώρα ξέρεις κι εσύ…»





Σβήσε, φτάσαμε…

Special thanks to Κώστας…



3 σχόλια:

  1. Αυτή η ανάρτηση είναι σαφώς επηρεασμένη από μία φίλη, που μία άλλη φίλη τα πείρε στο κρανίο για την φίλη της και για μένα. Εντωμεταξύ, παίζει οι δύο φίλες να είναι το ίδιο άτομο, αλλά δεν παίζει κιόλας γιατί, αν δεν είναι έτσι, θα με κράξουν και οι δύο. Καταλάβατε;

    Έτσι, κορίτσια, πήρα απόφαση να κάνω στροφή στην ποιότητα… Να δείξω, ρε παιδάκι μου, ότι έχω κι εγώ ευαισθησίες.

    Συγνώμη & Ευχαριστώ

    PS: Αν δεν σας κάλυψα έχει ξύδι στο ντουλάπι…
    PS2: Συγνώμη… (αλλά παλιό)
    PS3: PlayStation 3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χαχαχαχαχαχαχα!!!!!!!
    Τέλειο!!!Τέλεια αφήγηση! Συγγραφή επαγγελματικού επιπέδου,μου δημιουργούσες τις εικόνες στο μυαλό....B movie με μπόλικες σπλάτερ σκηνές!
    Και πάνω απ'όλα ηθικό δίδαγμα!
    P.S.(it!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα βγει και συλλεκτική έκδοση με σκληρό [αχχχ!] εξώφυλλο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή