Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

Βενζίνη, Αγρότες και Παπά..ρια…




Τι να το κάνεις που όλα τα κράτη της ΕΕ είναι ενωμένα και αγαπημένα τάχα μου τάχα μου… Μπόμπόλια Ευρώπη είμαστε. Όχι δεν λέω για την τιμή του Spread, για την τιμή της βενζίνης λέω.

Από το 1941 έχει να ζήσει ο Προμαχώνας Σερρών τέτοια κίνηση (ξέρεις τώρα, στα σύνορα της Ελλάδας με την Βουλγαρία; Πως πας για Σέρρες, πάρ’το αριστερά στην ταμπέλα). Γιατί μέχρι τώρα μόνο για στάση τον είχαμε αφού κάθε λίγο και λιγάκι οι αγρότες κλείνουν τα σύνορα. Τα ανοίγουμε μόνο όταν έρχεται να βάλει μια τάξη ο Μπορίσοφ (ο πρωθυπουργός της Βουλγαρίας; Ο πρώην δήμαρχος Σόφιας; Ο μαφιόζος με το σκουφί; Ά γεια σου).

Όπως θα ξέρετε στη περιοχή του Προμαχώνα ζουν κυρίως αγρότες (κάτι σαν το στρουμφοχωριό), μεροδούλι μεροφάι που μόνο μια χαρά έχουν, να κάνουν χειμερινή κατασκήνωση στα σύνορα. Μια φορά τον χρόνο, άντε δύο το πολύ. Γίνεται όμως χαβαλές μεγάλος… Τι; Επειδή δεν τ’ ακούς εσύ; Από τις κατουρλόκαυλες ακόμα, ξεκινάνε με παντσετούλες στα κάρβουνα, βάζουν κανά κατσικάκι στη σούβλα, ανοίγουν τα τσιπουράκια τους, μουσικούλα, χορός και άσε τους νταλικέρηδες που περιμένουν να τους τρέχουν τα σάλια. Τι καζούρα πέφτει δε λέγεται!

Έρχεται η ώρα που σκάνε μύτη τα κανάλια και τους βλέπεις να ξεσπάνε στην κάμερα με μίσος. Λες, τους πνίγει το δίκιο! Που να ‘ξερες ότι είναι μες την κακιά ντίρλα από το μισοβρασμένο τσίπουρο. Έχουν και αγωνίσματα όμως στο πρόγραμμα. Ποιος θα ξηλώσει πρώτος την μπάρα στο δρόμο, ποίος θα κάνει μπλόκο στο μπλόκο των μπάτσων (αυτό πάλι που πάντα κερδίζουν τους μπάτσους μερικοί μπεκρήδες;) και τέτοια…

Μετά τους πιάνουν οι μεσημεριανές ντάγκλες, 5-6 πάνε και κοιμούνται στα τρακτέρ και οι άλλοι τον μπούλο…

Αργά το απογευματάκι αρχίζουν τα σπουδαία events με συναυλίες αγωνιστών τραγουδιστών Άννα Γούλα κι έτσι. Μαζεύονται σιγά-σιγά οι αγουροξυπνημένοι, όμως μ’ ένα τσίπουρο-σουπερμαντολίνη είναι στη τσίτα πάλι. Έρχεται η ώρα για τα απογευματινά δελτία και είναι όλοι ακμαιότατοι!

Κατά τις 12 όσοι έχουν μείνει έχουν γίνει φέσι σε λέω. Μπαίνουν στα τρακτέρ, ξηλώνουν την μπάρα των συνόρων, χαιρετάνε τους μπάτσους (Έλληνες και Βούλγαρους) και βουρ για Σαντάνσκι. Ναι, για τουρισμό και φτηνά ρούχα πάνε! Αθώο μου παιδί… Εκεί ρε οι μισές Βουλγάρες είναι πουτάνες και οι άλλες μισές είναι από άλλες χώρες (Έτσι δημιουργείς θετικό εμπορικό ισοζύγιο βόδια. Να μαθαίνουμε και κάτι!).

Αργά τα ξημερώματα όσοι θυμούνται επιστρέφουν, χαιρετάνε τους μπάτσους στα σύνορα, αναρωτιούνται ποιος ξήλωσε την μπάρα και ξεραίνονται στον ύπνο.

Μήπως όμως δεν είμαι αντικειμενικός; Μήπως με γέλασαν τα μάτια μου; Μήπως τα πράγματα δε είναι έτσι; Μήπως έχουν λόγο που το κάνουν; Μήπως;
Έψαξα, έμαθα και ορίστε η αλήθεια:

Τι κάνουν τα αλάνια του Προμαχώνα; Πάνε στην Βουλγαρία για να βάλουν βενζίνη! Ευρώπη σε λέει, ελεύθερα σύνορα, περνάς τα σύνορα, βάζεις βενζίνη και γυρνάς κύριος! Δες τιμές και θα τους δικιολογήσεις:

Αμόλυβδη (Η φτηνή που βάζουμε όλοι!)
Βουλγαρία     2,08 лв (ισοτ.1,95583) = 1,063€
Ελλάδα                                           1,407€            
      +32%
Κερδίζουν ~21 το γέμισμα

Πετρέλαιο
Βουλγαρία     2,03 лв (ισοτ.1,95583) = 1,038€ 
Ελλάδα                                           1,189€            
      +15%
Κερδίζουν ~9€ το γέμισμα

Εγώ για την βενζίνη ξεκίνησα! Πως πετάχτηκαν έτσι οι αγρότες;
Γιατί δεν μπορώ να μείνω σε ένα θέμα; I wonder

Αίντι μάλε…


Pure poetry…


"O Captain! My Captain!"



Βαγγέλη μου,
Σε βλέπω σκεπτικό και λυπημένο. Και αναρωτιέμαι: Πού είναι ο Βαγγέλης που όλοι αγαπήσαμε? Ποια μοίρα κακιά σε δέρνει σαν χταπόδι στα βράχια της Πειραϊκής? Ποια σουπιά σου πετάει μελάνι στα μούτρα? Γιατί η πορεία της ζωής σου δεν είναι ευθεία, αλλά στραβή σαν του κάβουρα? (κι η τσέπη σου το ίδιο). Ποιοί καρχαρίες θέλουν να φάνε το βιός σου? Ποια σαλάχια σε έχουν περικυκλώσει? Ποιοι ξιφίες θέλουν να σου βγάλουνε τα μάτια? Πού είναι τα νιάτα σου ορέ θράψαλο? Ποιοι λούτσοι βγήκανε μπροστά κι εσύ έμεινες πίσω να κοιτάς απορημένος σαν χάνος? Ποια καλαμαράκια γίνανε πρώτη μούρη στις ταβέρνες? Ποιος τσόγλανος γκρεμίζει τα παλάτια που με κόπο έχτισες στην άμμο? Ποιος, Βαγγέλη μου, ποιος κατουράει στη θάλασσά σου? Γιατί αυτός που το κάνει αυτό, να ξέρεις, μια μέρα θα το βρει στο αλάτι. Και της είπες: ’’Μην γυρίσεις πίσω Λώταινα να κοιτάξεις’’. Τον χαβά της αυτή. Γιατί εσύ, ο Βαγγέλης Ωμέγας κρέμασες την ψ…λή σου? (ψαροντουφεκοστολή εννοώ). Ποιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλό, ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι? Οι φίλοι σου τα δελφίνια, είναι στο πλάι σου, αλλά εσύ δεν παίζεις άλλο μαζί τους. Υπάρχει κάπου στον βυθό, μία γοργόνα και για σε κι εγώ, ο μόυτσος-Φωτεινή-Clark Kent, όλο την ρωτάω καθώς την συναντάω: -Ζει ο Βάγγουρας γοργόνα μου? -Ζει και βασιλεύει, μου απαντά εκείνη, αλλά το λέει με πικρία κι έχει αφήσει εδώ και μήνες αξύριστη την μασχάλη της. Ξέχασες τότε, στο πρώτο ταξίδι που έτυχε ναύλος για τον νότο…δύσκολες βάρδιες, κακός ύπνος και μαλάρια… Πορεία νότια, πορεία σκοτεινή, κανένας δεν κοιμάται εδώ, ένα καράβι του νότου μυστικό... Είμαστε και οι δύο σκυφτοί στον χάρτη… ξέχασες όλα αυτά που σου ΄χα πει… -Βαγγέλη μου, να μην τις λες τις τροφές όσο κι αν επιμένουν οι πέστροφες. Κι εσύ τότε, άναψες την πίπα σου, ατένισες τα πέλαα (όσο και αν η μαϊμού που κάθοταν στον ώμο σου, σου έκλεινε τα μάτια) και μου απάντησες: -Θα μείνω πάντα ιδανικός και ανάξιος εραστής, των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων και θα πεθάνω μια βραδιά, σαν όλες τις βραδιές, χωρίς να σκίσω την θολή γραμμή των οριζόντων.



“ΑΣΜΑ ΗΡΩΙΚΟ ΚΑΙ ΠΕΝΘΙΜΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΜΕΝΟ ΚΕΛΕΥΣΤΗ Ά ΤΟΥ ΒΟΤΣΗ”

Ήταν ένα καλό παιδί και ένα άξιο παλικάρι
Βαγγέλη τον ελέγανε κι είχε μεγάλα βάρη.
Βαριότανε ολημερίς, το βράδυ ξενυχτούσε
και μια αλήθεια στο ποτό να βρει όλο κοιτούσε.
Μα έβλεπε, τι έβλεπε, αφού είχε μυωπία
και ήταν και κακόμοιρος αφού δεν είχε μία.
Έτσι το αποφάσισε να πάει να κυνηγήσει
την τύχη του αλλού να βρει μπας και του τη γυρίσει.
Τα μάζεψε τα σώβρακα, δυο κάλτσες, δυο φανέλλες
κι ένα σουτιέν της πρώην του που είχε και μπανέλες.
Τα φόρτωσε στον σάκο του με δύο ξυραφάκια
και κλαίγοντας ψιθύρισε “Αντίο φιλαράκια”
Εκεί που πάω τώρα εγώ δεν πιάνει STAR TV
γεια σου κι εσένα Ρέιτσελ, Τζόυ μου και F.V.
Στην Βουλγαρία έφτασε μια νύχτα του Απρίλη
με μια χαρά κι έναν καημό να κρέμεται στα χείλη.
Την πάλευε, δεν την πάλευε μακριά από όλα κι όλους
κι έτσι έβαλε συνδρομητική να βλέπει έστω κώλους.
Τα χρόνια όμως περάσανε και πρόοδος καμία.
Ο ίδιος του παρέμεινε! Κι αυτό είναι μαλακία?
Μια μέρα εκεί στην ξενιτιά μόνος του μες στα κρύα
Κάθισε και τα μέτρησε κι είδε πως είχε τρία.
Τρία πουλάκια κάθονταν στην μέση στην βεράντα
“Χρόνια πολλά του λέγανε” “τώρα είσαι πια τριάντα”
Το παραμύθι έχαψε και κύλησε ένα δάκρυ.
Τριάντα χρόνια τώρα πια και πώς να βγάλεις άκρη.
Την μοίρα μου την άμοιρη, την τύχη μου την κάργια
Τα παρατώ όλα λοιπόν και πάω στα καράβια.
Κι όπως αυτός ταξίδευε πέρα στους πέρα κάμπους
Συνάντησε μια μικρά, ίδια η Παπαχαραλάμπους.
Του είπε πώς θα ήθελε τον κόσμο να γυρίσει,
αλλά αυτός της είπε πώς θα πάει να κατουρήσει.
Και βούτηξε στην θάλασσα, χωρίς όμως μπρατσάκια
Περνούσε ένα σκυλόψαρο, του φαγε τα παπάκια.
Αφού λοιπόν κατούρησε τα πέλαγα και τα όρη
Λαθρεπιβάτης έγινε σε τούρκικο βαπόρι.
Κι έτσι ο Βαγγέλης μας έγινε Αμπντούλ
Και παίζει τώρα πια στο τάβλι μόνο γκιουλ.
Μια νύχτα τα κατάφερε και έπιασε λιμάνι
Στη Σαλονίκη γύρισε μα πάλι χωρίς money.
Μα δεν βαριέσαι αδερφέ, τι να τα κάνεις τα φράγκα
Και τι τις θες τις γκόμενες άμα δεν βλέπεις tanga.
Στον Ήλιο που καθότανε, στον πάτο στο ποτήρι
Του ήρθε η θεία φώτιση να πάει σε μοναστήρι.
Κι έτσι όλοι τον χαιρέτισαν, κουνήσαν τα μαντήλια.
Τώρα ο αδερφός Ευάγγελος ανάβει τα καντήλια.



Αυτό είναι ρε ποίηση…

Στο μέρος που με πήγαινες, άνθισαν δυο γαρδένιες.
Μα τώρα που χωρίσαμε, πού είναι οι γαμημένες?
Τον κόσμο όλο έψαξα, να βρω σαν τις δικές μας.
Μα εσύ αγάπη μου γλυκιά και της ψ..λής σου τον χαβά,
έφυγες και μ’ άφησες μόνη μου μες στην πλάση
κι είπα πως καλύτερα τ'αρχ..ια να σου 'χα κλάσει.
Και το φεγγάρι κοίταζα, που ήταν κομμένο νύχι,
άλλο να σου το' λεγα και άλλο να σου τύχει.
Και κάπου πέρα μακριά, σε άλλον γαλαξία,
ένας φίλος απ’ τα παλιά, φίλος καλός με αξία
κι αυτός έρμος και μοναχός, από ψηλά το φεγγάρι κοιτούσε.
Έκλαιγε, έκλανε κι έχεζε, μα η καρδιά κι ο κώλος του πονούσε.
Έτσι το αποφάσισα και είπα πως θα αλλάξω.
Σελίδα στην καρδιά γυρνώ και από το σπίτι σου περνώ και ρίχνω ένα φλέμα.
Πράσινο, δεν ήταν πράσινο, μα κόκκινο σαν αίμα.
Κι σκύλος μου ο αγαπητός, σαν περπατούσε κι αυτός σκυφτός, τα λάστιχα σου κατουρά κι ας μου σπαράζει την καρδιά.
Σουτιέν που μου αγόραζες, τώρα δεν τα φοράω, χίλιες φορές καλύτερα ξεκώλι να γυρνάω.
Θα σε πλύνω απ’ το δέρμα μου με παχύρρευστη χλωρίνη, μα η μορφή σου από το νου να φύγει δεν μ’ αφήνει.

Credits / Welcum to my new users



Πέρα από το κληρονομικό χάρισμα που έχω να λέω με ευκολία τον καφέ και το σουτιέν, η αλήθεια είναι ότι οφείλω την έμπνευσή μου και στις γιγαντομέγιστες και τιτανοτεράστιες… ΜΟΥΣΕΣ ΜΟΥ !

P.S: I would like to thank the academy…

Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

Απάντηση σε ΚυρΓάτο για “SPREAD, the disease…”

{
Ανώνυμος είπε...
Εμπεριστατωμένη η ανάλυση!
Μήπως να μας εξηγήσεις τώρα και να μας δώκεις και το αντίστοιχο μαθηματικό μοντέλο του ερωτήματος: " Πόσα απίδια βάζει ο σάκος; "

Ευχαριστώ προκαταβολικά και με επιταγή!
ΚυρΓάτος

Δευτέρα, Μάρτιος 15, 2010
}

Αγαπητέ Γνωστέ Άγνωστε και Ανώνυμε ΚυρΓάτε,

Δυστυχώς δεν μπορώ να σου δώσω κάποιο μαθηματικό μοντέλο για να καταλάβεις την πεμπτουσία της απάντησης. Εδώ που τα λέμε, αν ήξερα ένα «μαθηματικό μοντέλο» θα την κρατούσα για την πάρτη μου! Εμ έξυπνη, εμ μοντέλο, εμ κοντίσιονερ… Που πας;

Άσε που δεν θα μπορούσες να καταλάβεις την απάντηση διότι είναι τετραδιάστατη και θα μπορούσες μόνο να δεις την προβολή της στο τρισδιάστατο κόσμο που είμαστε εγκλωβισμένοι. Φυσικά εγώ παίζω την απάντηση στα δάχτυλα του δεξιού χεριού ενώ ταυτόχρονα ξύνω το δεξί κωλομέρι με το αριστερό χέρι.

Πάντως μου κάνει εντύπωση που ρωτάς διότι την απάντηση στο ερώτημα «Πόσα απίδια παίρνει ο σάκος;» την έχω δώσει, απλά δεν την πρόσεξες. Η απάντηση είναι «Όσα πάρει ρε μαλάκα». Όχι εσύ μαλάκα, η απάντηση είναι έτσι. Ξαναδιάβασε το «SPREAD, the disease…» και θα το δεις.

Τώρα σε παρόμοια ερώτηση που έκανες «Πόσα απίδια βάζει ο σάκος;» προφανώς υπονοείς ότι ο σάκος βάζει μόνος του τα απίδια άρα βάζει όσα αυτός γουστάρει…
Ορίστε και ο μαθηματικός τύπος (μοντέλο δεν έχω stock):
(Απ) = [ (Σάκος) / (γούστα) ] x (όσα πάρει ρε μαλάκα) x (t)
Όπου: (όσα πάρει ρε μαλάκα) = Rχ / μου


Ευχαριστώ για το σχόλιο.

Ελπίζω να σε κάλυψα…

Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010

-άντα vs χλέπα…



Για να ξέρεις τι να περιμένεις όταν γίνεις κι εσύ –άντα…

Και ξαφνικά ξυπνάς και είσαι τριάντα! Σηκώνεσαι από το κρεβάτι και σκέφτεσαι «δεν μπορεί να είμαι τριάντα ρε μαλάκα, αφού νιώθω είκοσι»…

Ένας ελαφρύς βήχας φέρνει στον ουρανίσκο μια χλέπα, φτύνεις στο νιπτήρα, την κοιτάς κατάματα και βλέπεις ότι είναι από αυτές τις παχιές. Κοντοστέκεσαι, κοιτάς τον καθρέφτη με την τσίμπλα στο μάτι ξύνοντας το δεξί κολομέρι και ξανακοιτάς τη χλέπα. Πλένεσαι, ρίχνεις ένα κατούρημα, πλένεις δόντια, κοιτάς το νιπτήρα και τι να δεις; Η χλέπα είναι ακόμα εκεί και σε κοιτάει! Λες πως είναι δυνατόν; Αφού…!

Την πολεμάς και την διώχνεις. Πας ντύνεσαι, ετοιμάζεσαι για τη δουλεία και ξαναπάς στον καθρέφτη για να βάλεις λίγο ζελέ στο μαλλί και να γίνεις λίγο μπρούκλης. Τι να δεις; Η χλέπα έχει σφηνώσει στο σιφόνι! Αυτή τη φορά σε κοιτάει με παράπονο… Τα παίρνεις στο κρανίο, πιάνεις το Scotch-Brite, αδειάζεις το μισό κρεμοσάπουνο και επιτέλους τη διώχνεις.

Το παντελόνι έχει γίνει λούτσα από την πάλη και κρεμιέσαι πίσω στον τοίχο λαχανιασμένος. Αλλάζεις παντελόνι, πας στη δουλειά και μετά από μερικές ώρες αντιλαμβάνεσαι τι έχει συμβεί.

Σκέφτεσαι ότι αυτή η χλέπα ήταν όλα τα όνειρα που ήθελες να πραγματοποιήσεις μέχρι τα τριάντα, αλλά έκανες πάντα το αντίθετο, ενώ αυτά συνεχώς σου δίνανε ευκαιρίες.

Τελικά τη χλέπα έπρεπε να την καταπιείς!

Δύο ωρίτσες αργότερα η αλήθεια έρχεται τόσο απρόσμενα σαν να σε κλοτσάει στα αρχίδια ένα πεντάχρονο κοριτσάκι την ώρα που πας να του τσιμπήσεις το μαγουλάκι: «Η θεωρία της χλέπας είναι μια μαλακία και μισή. Στο είπε και ο Albert στη θεωρία της σχετικότητας αλλά με πιο απλά λόγια από μένα για να το καταλάβεις.»

Έτσι αισθάνεσαι στα τριάντα…

Απόσπασμα: «-άντα vs χλέπα»
Μυθιστόριμα: «Η απαλλοτρίωση της αλλοτρίωσης: Χέσε να φάω»
Εκδόσεις Κουράδα & ΣΙΑ ΕΠΕ, 2003 Β’ ΕΣΣΟ (283 λελέ), All rights reserved»

I love me…

Δεν ξέρω τι γίνεται μέσα στον εγκέφαλό μου αλλά πιστεύω ότι κάποιο ύπουλο παιχνίδι παίζεται πίσω από την πλάτη μου και μία συνομωσία μπροστά στα μάτια μου!

Τι γιατρό πρέπει να δω; Νευρολόγο, ορθοπεδικό ή οφθαλμίατρο;



Γενικά, νομίζω ότι και εγώ και ο εαυτός μου είμαστε αρκετά καλά. Μπορεί να διαφωνούμε καμιά φορά αλλά τελικά τα βρίσκουμε.
-Ίσως χρειάζομαι λίγο ύπνο....
-Όχι δεν χρειάζομαι.

Με προσκυνώ σκύβοντας προσεκτικά και κοιτώντας πίσω μου...

Έχω ευρηματική με σκέψη που χτυπάει την λογική στην πλάτη από δεξιά κι όταν γυρνάει αυτή τρέχω στα αριστερά για να την τρελάνω. Διακρίνω ένα σύνδρομο Γιού-χου, Χού-γιου και κιτρινισμένου άρλεκιν. Καταδικάζω το κομματικό κατεστημένο και χλευάζω την υπερκατανάλωση που οδηγεί ο ιμπεριαλισμός.

Η υπερβολική μόρφωσή μου προκαλεί παραμόρφωση γι’ αυτό και η ελλιπής παραμόρφωση μου προκαλεί μόρφωση.... Η υπερβολική παραμόρφωση δεν ξέρω που με οδηγεί.

Γενικά για το blog έχω να πω ότι είναι ποίηση Βοτσιότικης ξήγας με απ’ όλα (κρεμμύδι, πατάτες, μουστάρδα, κέτσαπ).

Δηλαδή να μη στο λέει ο ποιητής, να σε βασανίζει, για να την ψαχουλευτείς τη φάση μόνος σου κι έτσι. Γιατί κλαίει το μωρό αφού φοράει πάνα? Χέσε να φάω! και τέτοια ψαγμένα. Πάντως Ευτέρπη μου ο ποιητής έχει γλώσσα λιτή με πλούσιο περιεχόμενο. Δίνει εικόνες οπτικές, ηχητικές και κινητικές. Κατηγορεί, ευαισθητοποιεί, ενημερώνει και δεν διστάζει να διαιρεί την κλανιά με το μηδέν…


Де гамис поу ден гамис...

Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

ΤΕΜΠΜΕ-λιάζω…



Τους ζάλισε τ’ αρχίδια ο Αντωνάκης ο ζαβός για να τονώσουνε την οικονομία κι ο Γιωργάκης ο κουλός έβγαλε το ΤΕΜΠΜΕ μέρος β’.
{
Άσχετο! Κανείς δεν το διαβάζει σωστά αυτό το Ταμείο Εγγυοδοσίας Μικρών & Πολύ Μικρών Επιχειρήσεων! Όλοι ΤΕΜΠΕ το λένε; Γιατί; Από πού να βγαίνει; Μάλλον από το ΤΕΜΠΕ-λιάζω λέω εγώ.
}
Σου λέει, για να μπεις πρέπει να έχεις πρόβλημα με ΊΚΑ, Εφορία, Προσωπικό κτλ αλλά να μην είσαι και προβληματική επιχείρηση (όπως ορίζουν οι κοινοτικοί κανονισμοί)! Κι αν τολμήσεις και περάσεις αυτό το στάδιο, να ξέρεις ότι πρέπει να στο εγκρίνει η Τράπεζα σύμφωνα με τους δικούς της όρους. Ε, τώρα αν το περάσεις κι αυτό το στάδιο πάει να πει ότι είσαι δικό μας καρντάσι.

Που τα βρήκαμε τα λεφτά; Αφού ρε βλάκα δεν θα επιβαρυνθεί το έλλειμμα της χώρας γιατί οι εγγυήσεις στις τράπεζες θα δοθούν κι αυτή τη φορά μέσω ομολόγων. Σας θυμίζει κάτι? Μήπως τα 5 δις που λέγαμε πιο πριν? Και δηλαδή, άλλο ομόλογο άλλο δάνειο? Άλλο είναι ε?

Μήπως αντί να ζητάμε δάνεια από τις τράπεζες να εκδίδαμε κι εμείς ένα ομόλογο? Αλλά αυτό δεν θυμίζει επιταγές?

Δεν ξέρω μπερδεύτηκα.
Πάω να κάνω μια βουτιά στη Χαλκιδική.
Τι; είναι χειμώνας;  
Καλά, θα ανάψω τον θερμοσίφουνα και μετά θα πάω.

Έγινε το έλα να δις…



5.000.000.000€ (5 δις ευρά) δάνειο με επιτόκιο 6,38% μέσω έκδοσης 10ετούς ομολόγου.

Αντιστοιχούν δηλαδή 500€ στον καθένα! Τα περιμένω πως και πως… Όμως δεν θα πάρει κανείς φράγκο γιατί όπως λένε προορίζονται για να καλυφθούν τα κρατικά έξοδα και να αποπληρωθούν τα δάνεια που λήγουν. Από την άλλη αυτά τα 5 δις δεν αυξάνουν το έλλειμμα της χώρας; Οι ψευτοειδικοί λένε όχι! Είναι ομόλογο, όχι δάνειο… οκ. Το έψαξα και βρήκα γιατί. Λοιπόν:
Στις 04/03/2020 θα γίνει τις πουτάνας αφού θα πρέπει να επιστέψουμε ~8.190.000.000€ (3,19 δις τόκοι ή 319εκατ./έτος) δηλαδή 819€ ο καθένας. Μέχρι τότε όμως θα έχουμε βάλει και τους λαθρομετανάστες στο κόλπο και θα γίνουμε 20.000.000 Έλληνες οπότε θα επιτρέψουμε τα μισά δηλαδή 410€. Άρα επιστρέφουμε 90€ (500€ – 410€) λιγότερα από ότι πήραμε! Τέλειο; Τα κορόιδα!

Και δεν τους πουλάμε και τα Ίμια να τσακώνονται αυτοί με τους Τούρκους; Τα κορόιδα!

Εμείς ζητήσαμε 5 δις και 400 επενδυτές (έτσι τους λέμε τώρα -και μη τους πεις κερδοσκόπους, τζιζ, κακά) τρέξανε να προσφέρουν 16 δις! Αυτοί οι επενδυτές με συγκινούν. Τελικά είναι καλά παιδιά. Από Γερμανία είναι λέει η Goldman S. Sucks. Δουλεύουν στην άγνωστης προέλευσης Deutsche Bank, σαν σκυλιά, από το πρωί μέχρι τα χαράματα για 6,38% αέρα! Τι καλά βρε; Χρυσά παιδιά! Γι’ αυτό τα λένε Golden boyz… Παρεξηγημένος όρος.

Τώρα βέβαια λένε ότι εμείς δεν θέλουμε φράγκο. Το είπε ο παντογνώστης Προβόπουλος (Διοικητής της τράπεζας της Ελλάδας – Τσομπάνης ειδικότητα Μαντρί) ότι «παιδιά, τα δύσκολα περάσανε και εμείς λεφτά δεν θέλουμε γιατί τα βάλαμε κάτω και είδαμε ότι την παλεύουμε μόνοι μας. Κρίση πανικού ήτανε».

Υπάρχουν όμως και κάποιοι άπιστοι και κακοί άνθρωποι που λένε ότι επειδή πήραμε τον μπούλο από Γερμανία και Γαλλία, θα δανειστούμε από τα καλά παιδιά. Και λένε ότι αυτό θα γίνει τον Απρίλιο γιατί τα 5 δις θα τα έχουμε φάει μέχρι τότε (να ‘ταν κι άλλα). Να δεις που θα τα παίρνουμε 5-5 τα δις ή 10-10 το πολύ για να μη μας φανεί. Και λένε περίπου 25 δις θα πάρουμε άντε βαριά-βαριά 50. Κάτι η νέα πρόβλεψη για τον έλλειμμα, κάτι ο δεύτερος έλεγχος από τον τύπο που λέει «καλό κουγάγιο», κάτι το ΤΕΜΠΜΕ, κάτι η νέα στήριξη από την Άγγελα, τα δις θα γίνουν 50 μέχρι την λήξη την επιτήρησης. Το ΦΠΑ όμως, θα παραμείνει στο 21% για να τους κερδίζουμε όλους στο black jack.


Βρε δεν σας γαμάω καλύτερα...

Σάββατο 6 Μαρτίου 2010

SPREAD, the disease…




















Επειδή τελευταία έχει γίνει πολύ trendy να συζητάς για το που πάει το spread σήμερα και όλα τα ξακουστά blogς δίνουν την δική τους έννοια με παραδείγματα και διαγράμματα, αποφάσισα να δώσω κι εγώ την δική μου θεωρία. Επειδή το θέμα είναι σοβαρό ζήτησα την βοήθεια της ξακουστής οικονομολόγου “Goldman Swap Sucks”.


[
Αν δεν την ξέρεις είσαι κακομοίρης. Για να γίνεις αλάνι και να σκίζεις στα party θα την βρεις πίσω από τις δωδεκαόροφες (παλιά ΚΤΕΛ Σερρών), κόκκινο φωτάκι, η ταμπέλα γράφει «Λογιστικό γραφείο ΚΟΥΛΆΡΑ». Χτύπα το κουδούνι σε ρυθμούς morse τη λέξη «Σολφαμιδόσκονη», θα σου ανοίξουν, μπες μέσα, πες με κινέζικη προφορά “πασατέμπο”, θα σε ρωτήσουν «Πόσα απίδια παίρνει ο σάκος», πες «όσα πάρει ρε μαλάκα». Αν τα κάνεις όλα σωστά, θα φωνάξουν την γιγατνομέγιστη και τιτανοτεράστια Goldman Sucks. Μη γελάσεις, μοιάζει με την Θέκλα του Αρκά. Θα σε ρωτήσει «μαλώνεις ρε;» κι εσύ θα πεις τα εξής, χωρίς να κομπιάσεις: «Σακουλέψου και ζουμπαδιάσου να πούμε, παίξε καλά το νταλαβέρι και μη μας κάνεις χάλι-γκάλι την καρδιά, γιατί θα στο φάω το λαρύγγι». «Ξάπλωσε» θα σου πει και μπορείς να την ρωτήσεις ότι γουστάρεις. Η ερώτηση κοστίζει 150€. (145€ αν πεις ότι έρχεσαι από τον Γιωργάκη τον κουλό). Δεν είναι πολλά, άλλες παίρνουν 150€ την ευχαρίστηση. Φεύγοντας θα σου δέσουν τα μάτια και θα βγεις από την πίσω πόρτα που με ένα μαγικό τρόπο σε βγάζει καρφί στο Μεταγγίτσι Χαλκιδικής, στη στάνη του Γαμοκοτούδα… LOST και μαλακίες!
]


Αν βαριέσαι να ζήσεις αυτή τη συγκίνηση θα σου τα πω εγώ, που τα πέρασα όλα αυτά και τα κατέγραψα στο best seller βιβλίο μου, απόσπασμα του οποίου σας δημοσιεύω κούτρα:

Απόσπασμα: «Η βαθύτερη έννοια των spreads και μένα τι με κόφτει.»
Βιβλίο: «Η αλλοτρίωση της απαλλοτρίωσης: Γενικές οικονομικές θεωρίες. Εκδόσεις Κουράδα & ΣΙΑ ΕΠΕ, 2003 Β’ ΕΣΣΟ (283 λελέ), All rights reserved»

«Spread είναι η διαφορά δύο αριθμών.»
Αυτό.
Τίποτα παραπάνω.
Ξενέρωσες;
Είτε το ακούσεις για ομόλογα, είτε για επιτόκια δανεισμού, είτε για μπανάνες το ίδιο είναι. 
Γκέγκε;

Αν δεν σε καλύπτει αυτό και την ψάχνεις τη δουλειά σου έχω και τις λεπτομέρειες:
«Είναι η διαφορά μεταξύ πλυμένου και πραγματικά καθαρού.»
Πάλι δεν το κατάλαβες;

«Είναι η διαφορά από τον γκάου-μπίου στον super Γκούφι.»
Ο γκάου-μπίου είσαι εσύ ο καρμίρης και ο super Γκούφι είναι ο τύπος που σου κλέβει την γκόμενα.
Όταν σε λένε: «Γκάου, το spread σου έφτασε τρακόσια» σημαίνει ότι ο Γκούφι είναι κατά 3% πιο άπλλλα από σένα.
Το πιάνεις ρε; (γάτος είσαι αδερφάκι μου!)

Με λίγα λόγια:

Είναι η Γερμανίδα η νταρντάνα, το πρώτο γκομενάκι ρε παιδί μου σε λέω, που την θεωρούμε μονάδα βάσης. Εμείς θα το λέμε μουνάδα από δω και πέρα.

Εσύ έχεις στεναχώριες, πας στη γκόμενα και λες σκοταδιασμένος:

-Μωρό μου, σούξου-μούξου μανταλάκια. Και όχι πως, αλλά να. Ωχ και αχ και βαχ. Και αού-αού να ούμε. Πώς να στο πω (κομπ!)… Να σε δώκω τη Σαχάρα, να με δώκεις το Σουέζ. Να μην πάμε διακοπές Σαντορίνη, να πάμε στο Μεταγγίτσι στη στάνη του Γαμοκοτούδα»

- Ε, όχι ρε φίλε πάλι, σε λέει «και άντε και γαμήσου»

-Γιατί ρε μωρό μου αφού…εγώ σε γουσταίρνω… κλαψ. Και να, ο Μαυρογλύφης το αφεντικό μου ήτανε να με δώσει προκαταβολή και να ξεπληρώνω με τόκο 6,29% μουνάδες τον πούστη. Και άντε μετά να πληρώσω και τη δόση για την νιτρομπουκάλα  που έβαλα στο Zastava F-15 turbo s. Δεν υπάρχει σάλιο. Άσε που ο συνάδερφος ο Γιωργάκης ο κουλός παίρνει αβέρτα προκαταβολές με 3,13% μουνάδες.

-Θα τα φτιάξω με τον Γιωργάκη τον κουλό, τότε.

-Ε μπά… Ο Γιωργάκης είναι αδερφή!

Και το “SPREAD” είναι 3,16% (6,29% - 3,13%) ή 316 μουνάδες.

Πι.Ες: Αν πραγματικά ήθελες να μάθεις για το SPREAD θα το έψαχνες στο google