See χ-tear...

The same drill as always

Smashing Pumpkins – 1979

Alternative selection:

Pearl Jam – Better man

Όπως λένε και στους «αγανακτισμένους» του Λευκού Luna Park Πύργου, δεν μπορώ να μιλήσω για κανένα πέρα από τον εαυτό μου.

Εγώ αυτό που μπορώ να πω είναι αυτό που εγώ νομίζω για την γενιά μου… Γι’ αυτούς που είμαστε πάνω-κάτω στα 30… (ποιος μετράει μωρέ!)

Είμαστε αυτοί που, στην ηλικία μας, θα έπρεπε ήδη να έχουμε περάσει το στάδιο «προσαρμογής» στην εργασία, να έχουμε «κατασταλάξει» και να είμαστε πλέον «παραγωγικοί». Να βγάζουμε κάποια «φράγκα» δηλαδή και «οργανώνουμε» την «ώριμη» πλευρά της ζωής μας!

Θεέ μου, τι ταμπού!!!

Έτσι ρε στρατιωτάκι την ήθελες εσύ τη ζωή σου;

Ο Jeffrey, Ο Sam, το δοξασμένο ΔΝΤ, η συντρόφισσα Μέλκελ, ο γίγαντας Σαρκοζί, η Τρόικα, η ΕΚΤ, η ΕΕ, η Goldman Sucks, οι ΑΦΟΙ Lehman και η θείτσα του φρικασέ, είναι οι πραγματικοί επαναστάτες…

ΝΑΙ ΡΕ… Σε βγάζουν από την μίζερη καθημερινότητά σου για να σε κάνουν άνθρωπο.

ΤΙΙΙΙΙΙΙ; Θέλεις να έχεις το δικαίωμα της επιλογής;

Όχι ρε… Δεν το έχεις! Που τα έμαθες εσύ αυτά τα ξενόφερτα;

Να μάθεις να είσαι Trendy και να προσαρμόζεσαι με την τάση της εποχής... Όχι Dodgy!

-Τι θα φορεθεί φέτος;

-Το πράσινο.

-Γουστάρω πράσινο!

-Τι θα φορεθεί μετά;

-Μπλε με πράσινους κόκκους.

-Γουστάρω διχρωμία!!!

-Πετάει ο γάιδαρος;

-Φτύνει και τα κουκούτσια!

Να είσαι ρε αντάξιος των προσδοκιών τους… Αυτό είναι “in” σήμερα!

Πάντα λέγανε ότι η δική μας γενιά δεν γνώρισε πόλεμο, δε γνώρισε πείνα και ότι είμαστε οι καλομαθημένοι, χωρίς «», που δεν έχουμε κανένα λόγο να κάνουμε την δική μας επανάσταση. Λένε ότι είμαστε απαθείς… Πόσο καλά μας μετράνε! Μπράβο τους!!! Ξέρουν…

Είναι αστείο πάντως, το πώς ΔΕΝ έχουν αλλάξει οι καταστάσεις σήμερα; Όχι μόνο για την γενιά μου… Για όλες τις ηλικίες.

Δες π.χ. πως τα έβλεπε και τα βλέπει τα πράγματα σήμερα, η κάθε ηλικία σε κλίμακα 5 ετών…

Όταν γεννιέσαι, λες «Ώ ρε πούστη μου, δεν βλέπω την τύφλα μου»

Όταν είσαι 5 σε ενθουσιάζει απλά ένα χρώμα και λες «Ώ ρε πούστη μου, τι ωραίο που είναι αυτό το γαλάζιο»

Όταν είσαι 10, κοιτάς ένα ποδήλατο και λες «Ώ ρε πούστη μου, αυτό θέλω»

Όταν είσαι 15, κοιτάς μία γκόμενα και λες «Ώ ρε πούστη μου, τι ποδήλατο και μαλακίες, ΑΥΤΟ θέλω»

Όταν είσαι 20, κοιτάς τον κόσμο και λες «Ώ ρε πούστη μου, όλα είναι σκατά! Εγώ θα τ’ αλλάξω»

Όταν είσαι 25, κοιτάς τους άλλους και λες «Ώ ρε πούστη μου, πως καταντήσανε όλοι έτσι»

Όταν είσαι 30, κοιτάς τον εαυτό σου και λες «Ώ ρε πούστη μου, πως κατάντησα εγώ έτσι»

Όταν είσαι 35, κοιτάς τα παιδιά σου και λες «Ώ ρε πούστη μου, που πάνε τα καημένα;»

Όταν είσαι 40, κοιτάς την γυναίκα σου και λες «Ώ ρε πούστη μου, πως έγινε έτσι η καημένη;»

Όταν είσαι 45, κοιτάς την γυναίκα σου και λες «Ώ ρε πούστη μου, πως έγινε έτσι αυτή;»

Όταν είσαι 50, κοιτάς τους λογαριασμούς και λες «Ώ ρε πούστη μου, άντε γαμήσου ρε φροντιστήριο… Να πας να δουλέψεις ρε μαλακισμένο»

Όταν είσαι 55, λες «Ώ ρε πούστη μου, η νέα γενιά είναι ανάξια»

Όταν είσαι 60, λες «Ώ ρε πούστη μου, πότε θα βγω στην σύνταξη;»

Όταν είσαι 65, λες «Ώ ρε πούστη μου επιτέλους, θα πάρω σύνταξη!!!»

Όταν είσαι 70, λες…

Ώπα, μισό!

Δε λες… Έλα τώρα! Σιγά μη τα φτάσεις! Την έζησες τη ζωή σου! Μη γίνεσαι βάρος στον κρατικό προϋπολογισμό! Αχάριστε! Την γλέντησες τη ζωή σου! Άντε, ζωή σε λόγου μας… Ναι, δεν θα έπρεπε να μιλάς τόσο πολύ στο κινητό, να καπνίζεις, να πίνεις, να τρως χάμπουργκερ… Τελικά το προφυλακτικό μεγάλη μαλακία ε;

Αυτή είναι η ζωή σου… Και θα λες περήφανα στους νέους καθώς αργοπεθαίνεις «Στη ζωή μου, πέρασα πολλά!!! Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα… Έπραξα τέλεια… Μακάρι να μου μοιάσετε και να γίνετε άξιοι σαν κι εμένα…»

Και το εγγόνι σου θα πει «Τον αγαπούσα, τον καημένο… Αλλά μια ζωή ήτανε στην καρπαζιά… Στα τελευταία του έπαθε μαλάκυνση και το έπαιζε σπουδαίος! Τι μαλάκας που ήταν ο καημένος» θα πει στο κολλητάρι του και θα πάει για καφέ…

Μόνο που εγώ όταν βγω στην σύνταξη θέλω να μπορώ ακόμα να κάνω σχέδια

Και στα 60 να μπορώ να πάρω σύνταξη

Και στα 55 να παραπονιέμαι και να καφιέμαι

Και στα 50 να χαλιέμαι που έχω άσπρα μαλλιά

Και στα 40, οκ, μάλλον θα κλαίγομαι κι εγώ!

Και στα 35 να κάνω βόλτες στους παιδότοπους

Και στα 30 να λέω ότι ήμουν αντάξιος του εαυτού μου

Και στα 25 να είμαι υπερήφανος για τους άλλους

Και στα 20 να συνεχίζω να θέλω να τ’ αλλάξω όλα

Και στα 15 να μου κάτσει το γκομενάκι

Και στα 10 να μπορώ να έχω το ποδήλατο

Και στα 5 να ξέρω ότι το γαλάζιο είναι ο ουρανός*

Και όταν ξαναγεννηθώ να μπορώ να δω για να μην κάνω τα ίδια λάθη…*

 *Οι τελευταίες δύο προτάσεις έχουν ως μοναδικό σκοπό να λανσάρω τον εαυτό μου ως ευαίσθητο, χρησιμοποιώντας ποιητικό λόγο της πούτσας στα πρότυπα Χατζηγιάννη, με μοναδικό σκοπό να συνουσιαστώ (να ξεκωλιάσω πέρα από τα όρια La perla) με δίδυμες 16χρονες αδερφές, μέλη του ΠΑΜΕ…